مدیریت و درمان زودانزالی

انزال زودرس | درمان زودانزالی

معالجات پزشکی برای درمان زودانزالی شامل یک سری گزینه است. هرگونه بیماری جدی اولیه پزشکی ( مثل آنژین ) باید درمان شود .برای اهداف بحث زیر، مرد سالم در نظر گرفته می شود و تنها مشکل او فرض می شود که زود انزالی است. علاوه بر این مشکلات نعوظ نیز ( مثل اختلال درعملکرد نعوظ ) باید درمان شود. بر این اساس انتظار می رود شیوه های گوناگون می توانند کار آمد باشند و موفقیتی عالی به همراه داشته باشند . بنابراین، درمان اختلال عملکرد نعوظ به صورت گذرا مورد توجه قرار می گیرد.
برای دستیابی به بهترین نتیجه و دستاورد ، شریک زن باید بطور کامل در جلسات درمان و مشاوره حضور یابد. درمان دارویی ممکن است حاوی مهار کننده های باز جذب سروتونین و یا کرم های ضد حساسیت باشد.مراقبت های سر پایی می توانند برای شرایط بالینی مناسب باشند.

مطالب مرتبط:
تفاوت بین رابطه جنسی و عشق در مردان

اقدام به عمل جراحی

درمانی با پیشنهاد عمل جراحی برای درمان زود انزالی وجود ندارد.
پیش از روش های غیر جراحی کارآمد برای درمان اختلال در عملکرد نعوظ، امکان داشت بیماری که مشکل زود انزالی داشت، مشکلش به اشتباه اختلال درعملکرد نعوظ تشخیص داده شود، که امکان داشت مواردی را تحمل کند که باعث می شد به دلیل تشخیص اولیه اشتباه، نتایج ناخوشایندی بدست بیاید. در این سناریو بیمارمی تواند در رابطه جنسی درگیر شود، چون فرو کردن آلت تناسلی نعوظ کافی را فراهم خواهد کرد، اما او هنوز هم تمایل داردکه دیرتر به اوج لذت جنسی برسد.
در حال حاضر ، ایمپلنت آلت تناسلی بسیار کم تر به کار می رود و با استفاده از درمان های غیر جراحی برای اختلال نعوظ، هرگونه آسیب دائمی ناشی از تشخیص اشتباه نارسایی نعوظ به جای زود انزالی بعید است.

مشاوره برای درمان زود انزالی

مشورت با یک در مانگر جنسی، روانشناس، یا روان پزشک می تواند مفید واقع شود؛ اگر پزشک یا اورولوژیست نتواند درمان موفقی را انجام دهد، یا زمان مورد نیاز برای بررسی مسائل روان شناختی و پیاده سازی روش های رفتاری مانند فشارخون را نداشته باشد. اگر مراقبت های اولیه پزشک یا اورولوژیست برای درمان زود انزالی نا آزموده و نامساعد باشد ، بزودی نیاز به مراجعه به یک درمانگر جنسی، روان شناس یا روان پزشک آشکار خواهد شد.

بعضی از پزشکان درمان های دارویی را نسبت به درمان های رفتاری راحت تر اجرا می کنند. بطوریکه در مورد یک عارضه پزشکی، باید به بیمار تمام گزینه های کار آمد پزشکی ارائه داده شود و پزشک برای ارجاع هر گزینه ای که در نظر گرفته شده، به حمایت های تخصص یافته تری نسبت به دیگر روش ها نیاز دارد.

برای مردانی که ممکن است به دلیل انزال زود رس، دچار آزردگی هیجانی و ناراحتی است، بهتر است که به یک متخصص بهداشت روانی مناسب ارجاع داده شوند. تشخیص و درمان عوامل مختلف روانشناختی که بعضا به هنگام انزال زود رس آشکار می شوند، فراتر از این بحث هستند.

مشاوره و سکس تراپی

اولین گام این است که تلاش شود تا هر گونه فشار موجود بر روی مرد رفع شود. اگر انزال زود رس در حین آمیزش اتفاق بیافتد، باید به زن و شوهر گفته شود که رابطه جنسی را تا زمانی که زودانزالی درمان بشود ادامه ندهند. در عین حال مرد ممکن است برای برآورده ساختن نیاز جنسی همسرش از تحریک دستی، رابطه دهانی یا سایر روش ها استفاده نماید.

اگر مرد همیشه با اولین تحریک جنسی یا پیش نوازی اولیه ارضا شود، نشانه مشکل مهمی است و می تواند نمایانگر زود انزالی مادام العمر باشد ( تاریخچه بیمار باید این را آشکار کند ). به احتمال زیاد این قبیل موارد نیاز دارند تا توسط یک متخصص درمان شوند. این قبیل مواردی که دشوارترند، باید بیشتر مورد توجه قرار بگیرند.

مطالب مرتبط:چه زمانی به درمانگر جنسی نیاز دارید؟

در گام بعدی درمان زودانزالی ، زوجین باید تحت آموزش تکنیک های سکس تراپی مانند تکنیک شروع – توقف یا تکنیک فشار دادن- نگه داشتن که توسط مارشال و جانسون مشهور شده است، قرار بگیرند.

در این تکنیک زن به آرامی شروع به تحریک مرد می کند اما به محض این که مرد برانگیخته می شود و احساس می کند می‌خواهد ارضا شود، زن دست از کار می کشد. سپس زن آلت تناسلی مرد را و عمدتا قسمت های پایینی آلت تناسلی او را هدایت و مدیریت می کند و فشار می دهد. زمانی که مرد احساس کند که ارضا دیگر قریب الوقوع نیست، زن تحریک را از سر می گیرد.

این روند باید حد اقل 10 بار یا بیشتر انجام شود، با گذشت زمان اکثر مردان مشاهده می کنند که این تکنیک در کاهش قریب الوقوع بودن انزال کمک شایانی می کند.

پس از تمرین این تکنیک زوجین می توانند به مرحله دیگری بروند . در این مرحله زوجین چهره به چهره مقابل هم می نشینند، بطوریکه پاهای زن بالای پاهای مرد قرار می گیرند. زن با دستکاری آلت تناسلی مرد در ناحیه تناسلی خود و با اصطکاک آلت مرد به آلت خود، مرد را تحریک می کند. هر بار که مرد از لحاظ جنسی بیش از اندازه برانگیخته شود، زن فشار اعمال نموده و تمام تحریکات را تا زمانی که او آرام شود متوقف می کند، تا این روند دوباره بتواند تکرار شود.

در نهایت ، مقاربت جنسی ممکن است توسط زن در حالتی عالی هماهنگ شود. بطوریکه زن ممکن است برای از بین بردن اوج لذت جنسی مرد فورا خود را عقب بکشد.

بیشتر زوج ها این روش را موفقیت آمیز می دانند. این روش همچنین می تواند شریک زن را کمک کند تا از لحاظ جنسی برانگیخته تر شود و زمان رسیدن زن به اوج لذت جنسی را کاهش می دهد. به این دلیل که این فن از پیش نوازی توسعه یافته ای که در بیشتر نمونه ها وجود دارد، تشکیل یافته است.

شیوه های غیر دارویی ممکن است مفید باشد. اگر مرد نسبتا جوان باشد و بتواند در مدت زمان کمی پس از انزال زود رس، باز هم به نعوظ برسد، در می یابد که احتمال تجربه انزال زودرس برای بار دوم برای او کم تر است و مدت زمان رسیدن به اوج لذت جنسی ثانویه غالبا شامل دوره ای است که تاخیر دارد و مرد همیشه کنترل بهتری را در این زمینه از خود نشان می دهد.

بنابراین در مانگر ها به مردان جوان توصیه می کنند که استمناء ( یا به اوج لذت جنسی رسیدن سریع توسط همسرشان ) 1 الی 2 ساعت پیش از رابطه جنسی برنامه ریزی شود. برای مردان سن بالاتر، این راهبرد ممکن است کم تر موثر باشد، زیرا مردان سن بالاتر ممکن است بعد از اولین آزاد سازی سریع امیال جنسی خود، به سختی به نعوظ ثانویه برسند. اگر این اتفاق رخ بدهد، میتوانند به اعتماد به نفس مرد آسیب رسانده و ممکن است ناتوانی جنسی مرد را نتیجه بدهد.

درمان زودانزالی با دارو درمانی

در طول تاریخ هیچگونه دارویی توسط سازمان FDA برای درمان زود انزالی تایید نشده است. به هر حال مطالعات بی شماری نشان داده اند که تاثیرات بازدارنده های سروتونین و دارو های شبه بازدارنده های سروتونین برای درمان این عارضه موثر و ایمن است و بسیاری از پزشکان از این داروها بدین قصد استفاده می کنند. کرم های بی حس کننده که شامل فاکتور های بی حس کننده موضعی اند نیز می توانند برای بعضی از مردان که مشکل زود انزالی دارند، مفید و کارآمد باشند.

انزال زودرسی که مرتبط با اختلال نعوظ باشد، در صورت درمان اختلال نعوظ، می تواند با موفقیت بهبود یابد. اگر بیمار دچار اختلال نعوظ ناشی از افسردگی، و نه انزال زود رس، باشد، ممکن است دارویی با حداقل عوارض جانبی نامطلوب در نظر گرفته شود تا از انزال تاخیری یا حتی اورگاسم غیر عادی جلوگیری شود. با این وجود اگر بیمار دارای انزال زود رس، اختلال نعوظ و افسردگی باشد، یک ضد افسردگی با عوارض جانبی SSRI دارای مزیتی است که احتمالا انزال زود رس را کاهش می دهد.

کرم های بی حس کننده :

در کشور کره و دیگر مناطق شرقی،کرم سوپر سیکرت (ترکیبی از 9 عنصر اصلی گیاهی) سابقا نشان داده که برای بی حس کردن آلت تناسلی مرد ارتعاشات را کاهش داده و به مردانی که زود انزالی دارند کمک می کند تا واکنش انزال آنها بطور قابل توجهی کاهش یابد.
این کرم هنوز توسط FDA تایید نشده است. اما ترکیبات ساده کرم لیدوکایین یا عوامل تشکیل دهنده داروی بیهوشی موضعی می توانند با تاثیرات مشابهی مورد استفاده قرار گیرد. این ترکیبات تا زمانیکه فرد سابقه آلرژی به مواد اصلی تشکیل دهنده آن نداشته باشند، ایمن و بی خطر هستند.

مهارکننده های بازجذب سروتونین انتخابی و عوامل مشابه موثرترین درمان دارویی که برای انزال زودرس کاربرد دارد، این است که یک دارو از طبقه SSRI استفاده شود. معمولا این دارو ها در زمینه بالینی بعنوان دارو های ضد افسردگی استفاده می شوند. بیشتر این مواد اثر جانبی کاهش قابل توجه رسیدن به اوج لذت جنسی را از خود نشان دادند و به این دلیل، این مواد برای درمان زود انزالی نیز بکار برده می شوند.

بعضی از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) همراه شبه باز دارنده های بازجذب سروتونین ها (SSRI) اثراتی مشابه بازدارنده های سروتونین در اوج لذت جنسی دارند. نوعی از این دارو که برای درمان زود انزالی به دفعات مطالعه شده است، کلومی پرامین است. بسیاری از محققین دریافته اند که کلومیپرامین ها تغییرات موثر تری نسبت به مهار کننده های سروتونین انتخابی ( SSRIs) برای درمان زود انزالی دارند.

در بسیاری از نمونه ها، زنان نسبت به مردان زمان بیشتری نیاز دارند که به ارگاسم برسند. بنابراین کاهش اوج لذت جنسی توسط SSRIs ها و عوامل شبیه SSRI اثر متقابلی برای زنان بوجود می آورند. در بسیاری از زنان ناتوانی در رسیدن به اوج لذت جنسی می تواند باعث الگوی پرهیز جنسی شود، که همراه با کاهش مشابه ای در شهوت جنسی یا شور جنسی است. در مردان نیز به ارگاسم رسیدن بسیار سریع باعث ایجاد الگوهایی مشابه الگوی پرهیز جنسی و نیز باعث کاهش یافتن شهوت می شود. بنابراین تعیین مشکل اولیه در شروع درمان ضروری است.

مهار کننده های بازجذب سروتونین (SSRI) که برای درمان زود انزالی مفید می باشند، شامل موارد زیر هستند:

• سرترالین
• پارو کستین
• فلوکستین
• سیتالوپرام
• داپوکستین

استفاده از داپوکستین بطور ویژه ای برای درمان این عارضه گسترش یافته است. داپوکستین در دوز اول در زمان معین 1 الی 3 ساعت پیش از مقاربت جنسی می تواند موثر باشد که اثر متقابل آن با دیگر SSRI ها قابل مقایسه است. داپوکستین سابقا در تعدادی از کشور ها توصیه شده است، اما هنوز هم در آمریکا تجویز و توصیه نشده است. در مطالعه مردان مبتلا به انزال زودرس و اختلالات نعوظ که تحت درمان فسفودی استراز نوع 5 (PDE5) بودند، داپوکستین درمان مساعد و بطور کلی خوبی را فراهم نمود.

درمان رژیمی برای معالجه انزال زود رس کارگشا نخواهد بود. تجربه نویسنده این است که در بعضی از مردان دوز های تک دوز پیش از مقاربت جنسی می تواند به خوبی عمل کند. در حالیکه ممکن است در دیگران لازم باشد همانند معالجه افسردگی بالینی، از طریق مصرف روزانه این دارو میزان خون هدف را بدست آورده و حفظ کرد.

بطور واضح و آشکار، اگر دوز های تک دوز موفقیت آمیز باشند ، درمان ساده تر است و اثر متقابل کم تری دارد. بنابراین ممکن است این رویکرد اولیه ترجیح داده شود. در صورت لزوم تا زمانی که یک اثر درمانی بدست بیاید، یا دوزی که روزانه توصیه شده است به حداکثر رسیده باشد، دوز ممکن است به صورت مرحله ای افزایش یابد. هیچ برنامه دقیقی برای افزایش دوز وجود ندارد و عواملی مانند: تجربه پزشک، پاسخ بیمار، اثرات جانبی ناشی از بیمار و دیگر ملاحظات پزشکی عمومی باید عوامل هدایت کننده باشند.

اگر باز دارنده بازجذب سروتونین اولیه (SSRI) در کمک به بیمار موفق نباشد، قطعا امتحان کردن عامل دوم منطقی خواهد بود، در عین حال اگر انتخاب دوم هم با شکست روبرو شود، احتمال ندارد که عامل سوم مفید واقع شود. همان طوری که در درمان افسردگی، اگر بیمار سابقه دریافت میزان بالایی از دارو را در طی 6 هفته بدون نشان دادن هیچگونه بهبودی داشته باشد، احتمال اینکه یک دوره درمانی طولانی تر به همراه یک داروی مخصوص موفقیت آمیز باشد، بعید است.

دلیلی برای این که چرا دارو درمانی نمی تواند با رفتار درمانی، کرم های بی حس کننده یا هر دوی آنها ترکیب شود وجود ندارد. استفاده هم زمان از درمان متعدد می تواند اثر افزاینده یا حتی اثر هم افزایی داشته باشد. اگر تمام درمان ها با شکست مواجه شوند، آنگاه بیمار فقط انتخاب های زیر را خواهد داشت:

• برطبق میل او، به نزد متخصص حرفه ای دیگری برود.
• شرایط خود را به عنوان فردی که فعلا با درمان های موجود امکان درمان شدن ندارد، بپذیرد.
اثر متقابل استفاده طولانی مدت از SSRI بطور معنا داری نگران کننده است و باید توسط هردو پزشک و بیمار مورد ملاحظه قرار گیرد. این قبیل از اثرات متقابل ممکن است شامل موارد زیر باشند:
• نتایج روانشناختی و عصب شناختی
• واکنش های مربوط به بیماری های پوست
• اثرات آنتی کولینرژیک
• نوسان و افت و خیز در وزن بدن
• اختلال شناختی
• تعامل با مواد مخدر
• اثرات جانبی دیگر غیر از تاخیر در انزال( مثل اختلال نعوظ یا از دست دادن شهوت)

علاوه براین در تغییر دادن SSRI ها باید احتیاط کرد. یک دوره دست کشیدن از مصرف دارو برای اوور دوز نشدن ضروری خواهد بود. سندروم قطع SSRI( بخصوص با پاروکستین) با کاهش دوز یا قطع مصرف آن همراه است و ممکن است موجب سرگیجه، تهوع و استفراغ، سردرد، بی ثباتی در راه رفتن، بی حالی، اضطراب و بی خوابی شود.

مهار کننده های فسفودی استراز نوع 5

برخی از مطالعات نشان داده اند که ترکیب مهار کننده های فسفودی استراز نوع 5 (PDE5) با بازدارنده های باز جذب سروتونین ها (SSRIs)نتایج بهتری نسبت به نتایج بازدارنده های باز جذب سروتونین ها (SSRIs) به تنهایی به دست می دهند. دلیل این امر ناشناخته است، اما بخشی از توضیح ممکن است این باشد که بهبود نعوظ ( قوی تر، طولانی تر و یا هر دو ) ناشی از مهار کننده PDE5 مهار انزال را از طریق کم کردن گیرنده های مربوط به زمان تاخیر فراهم می کند. علاوه بر این کاهش اضطراب عملکرد ممکن است در سطح ناخود آگاه وجود داشته باشد.

صرف نظر از این مکانیزم، مهارکننده های PDE5 بعنوان یک مکمل درمانی برای زودانزالی در مردان شناخته شده اند که درمان برای آنها غیر ممکن است. تنها مهارکننده های PDE5 که به میزان قابل توجهی در تنظیم زود انزالی مورد مطالعه قرار می گیرند: سیلدنافیل و تادالافیل می باشند. وردنافیل نیز ممکن است عمل کند اما داده های موجود برای حمایت از مصرف آن کافی نیست. تا به امروز مطالعات نشان داده است که بازدارنده های PDE5 در مقایسه با پلاسیبو در درمان زود انزالی موثر نبوده اند. استفاده از مهارکننده های PDE5 برای درمان انزال زودرس توسط FDAتایید نشده است و استفاده از آن ها بدون تایید FDA می باشد.

دیگر عوامل تاثیر گذاز در زود انزالی

مطالعه صفری نژاد نشان داد که دوز بالای یک روزه پیندولول ( یک آنتاگولیست بتادورونر غیر اختصاصی) در ترکیب با پاروکستین ( یا احتمالا SSRIدیگری) باعث تاخیر در انزال زوج هایی شد که پروکستین درمانی به تنهایی در مورد آن ها مفید واقع نشده بود و شکست خورده بود. با این حال برای اینکه پیندولول بتواند گزینه مناسبی برای درمان زودانزالی اول و دوم معالجه زود انزالی باشد، باید مطالعات بیشتری نسبت به گذشته انجام گیرد.

در مطالعات صفری نژاد، حسینی، سالم وسایرهمکاران، داروی ضد درد ترامادول به دلیل افزایشزمان انزال و تحمل پذیری ازپلاسیبو موثرتر بود. یک بررسی متاآنالیز و منظم نشان داد که ترامادول در درمان انزال زود رس ممکن است موثر باشد، بویژه هنگامی که سایر درمان ها ناکام بوده اند، اما لازم است احتمال اعتیاد به مواد مخدر و عوارض جانبی قبل از مصرف اولیه یا بعد از مصرف طولانی مدت آن را در نظر بگیریم.
منبع:
1. Masters WH, Johnson VE. Premature ejaculation. Human Sexual Inadequacy. Boston, Mass: Little Brown & Company; 1970. 92115.
2. www.Medscape.com